آیینه‌ها به شوق ملاقات می‌رسند

 

روشن ضمیر و غرق تموُّج به نور عشق، آیینه‌ها به شوق ملاقات می‌رسند

مردم برای دیدن آن چشم‌های ناز، بر چشم‌ها ترنم شوقات می‌رسند

 

وقتی کبوتران حرم در طواف تو، از کعبه تا مشهد تو بال و پر فشان

لب‌ها به ذکر و قلب زمین در تپش دعا، از آسمان اهالی آیات می‌رسند

 

اینجا فرشتگان مُقرَّب به عشق تو هر روز می‌برند به عرش خدا دعا

با احترام به سرّ تو یا حضرت رضا، از هر طرف به راز و مناجات می‌رسند

 

از التهاب فقر و تمنای عشق و عدل، ملت امید بسته گره واکند لبت

دل‌ها پر از حکایت و شکوا و لب به لب، با واژه‌های غرق سوالات می‌رسند

 

یک عده با خیال رسیدن به محضرت، یک عده با امید اجابت ز چشم تو

یک عده با امیدرهایی ز ظلم و جور، یک عده هم به مشق محالات می‌رسند

 

باری.، جماعتی به خیال شفاعتت.، آری.، جماعتی به امید کرامتت.

گاهی‌جماعتی به تمنای آزِ خود.، با هر وسیله‌ای به سماوات می‌رسند

 

آنها که درس ظاهر و مظهر نخوانده‌اند، آنها که نان ظاهر و مظهر نخورده‌اند

آنها که سال و هفته و روزی ندیده‌اند، هر ثانیه به گردش ساعات می‌رسند

 

دریا، نشاط‌ و غیب‌ و شهادت‌ که می‌رود، تصویرهای فقر و خیالات در غنا

ساحل ‌صدای ‌عُسرت و حسرت ‌که‌ درخفاست کی با تو در قیامت مرآت می‌رسند

.

امید منبع